Czas Bohaterów

Gdzieś pomiędzy rozłożonymi przez kupców straganami, widnieje duży, fioletowo-czerwony namiot ze złotymi zdobieniami. Stojąca przed nim kobieta pełnych kształtów zaczepia przechodniów, oferując im przepowiedzenie przeszłości za pomocą kart lub też dłoni lub konferencję ze zmarłymi za jedynie niewielką opłatą. Rzadko kto jednak korzysta z oferowanych przez nią usług- nie wiadomo, czy to z powodu nieufności mieszkańców, czy z czystego braku czasu.

-Ta, co tam stoi- powiadała kiedyś babuleńka Isobel, jedna z największych plotkarek w całym Magiedegen -to cyganka. Zwą ją Melenirra, nazwiska zaś nie posiada. Przyjechała tutaj daaawno, dawno temu, razem z matulą i bratem młodszym. Kiedyś była piękna, taak. Powodzenie wśród mężczyzn miała, wiele zdrad przez nią miało miejsca.. a teraz, o. Proszę spojrzeć! -staruszka bezczelnie wskazała dłonią kobietę.
Melenirra prezentowała się tak, jak na podstarzałą cygankę przystało: na głowie i na biodrach zawiązaną miała chustę barwy purpury, przyozdabianą wieloma dzwoneczkami i drobnymi cekinami. Na pulchnych, oliwkowej barwy nadgarstkach i kostkach kobiety widnieją grube, złote bransolety. Zwiewna zielona spódnica opiewała jej kształty, jednakże ciemnobrązowy gorset nałożony na żółtawą koszulę nie dodawał jej wdzięku. Kruczoczarne włosy cyganki związane były w luźny koński ogon. Zdawałoby się, że tylko one przypominają o dawnej piękności Melenirry.. lśniące, puszyste, poskręcane w idealne sprężynki.
Po dłuższym zastanowieniu można by stwierdzić, że to właśnie wygląd "gospodyni" namiotu zniechęca potencjalnych klientów.. ale przecież oferta dowiedzenia się o własnej przyszłości brzmi kusząco..